radca prawny Sosnowiec
no, zwłaszcza jeśli trzeba rozstrzygnąć takie kwestie jak podzielenie się opieką nad dziećmi czy wspólnym majątkiem. Właśnie w takiej sytuacji warto skorzystać z pomocy prawnika. Niektórym takie rozwiązanie wydaje się być niepotrzebnym wydatkiem, ale jedno jest pewne ? kiedy targają nami silne emocje, trudno o trzeźwą ocenę sytuacji, co często prowadzi do zbyt pochopnych działań. Prawnik nie jest zaangażowany w sprawy małżonków, dlatego jako osoba z zewnątrz będzie potrafił podpowiedzieć najbardziej rozsądne rozwiązania.
no, zwłaszcza jeśli trzeba rozstrzygnąć takie kwestie jak podzielenie się opieką nad dziećmi czy wspólnym majątkiem. Właśnie w takiej sytuacji warto skorzystać z pomocy prawnika. Niektórym takie rozwiązanie wydaje się być niepotrzebnym wydatkiem, ale jedno jest pewne ? kiedy targają nami silne emocje, trudno o trzeźwą ocenę sytuacji, co często prowadzi do zbyt pochopnych działań. Prawnik nie jest zaangażowany w sprawy małżonków, dlatego jako osoba z zewnątrz będzie potrafił podpowiedzieć najbardziej rozsądne rozwiązania.
Wymagania zawodowe dla adwokatów
Adwokat może wykonywać swój zawód w zespołach adwokackich lub indywidualnie (także w formie handlowych spółek osobowych). Kandydat na adwokata musi ukończyć wyższe studia prawnicze, odbyć aplikację adwokacką, tj. praktykę w adwokaturze oraz zdać egzamin adwokacki. Osoby posiadające tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie prawa są zwolnieni z konieczności odbycia aplikacji i zdawania egzaminu adwokackiego.
Zawód adwokata polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami. Adwokaturę stanowi ogół adwokatów i aplikantów adwokackich. Prawo wykonywania zawodu ma tylko ten, kto został wpisany na listę adwokatów przez okręgową radę adwokacką. W Polsce wpisanych na listę jest ponad 7 tys. adwokatów.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Adwokat
Sędzia - status prawny
Od 1989 sędziów powołuje Prezydent RP na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa.
W Polsce pozycję ustrojową sędziów, ich prawa i obowiązki, zasady powoływania i odwoływania na stanowiska oraz wynagradzania regulują:
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej,
Ustawa z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2013 r. poz. 499, ze zm.),
Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. ? Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 133, ze zm.),
Ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. ? Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647, ze zm.),
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. ? Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 358),
Ustawa z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 293),
Ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 925, ze zm.).
Do podstawowych ustrojowych zasad związanych z tym zawodem należą, we wszystkich rodzajach sądownictwa:
niezawisłość,
nieusuwalność,
niedopuszczalność przeniesienia na inne miejsce służbowe bez zgody sędziego (z wyjątkami),
immunitet formalno-materialny.
Atrybuty te nie dotyczą w pełnym zakresie sędziów Trybunału Konstytucyjnego, którzy wybierani są przez Sejm na kadencje (nie pełnią służby bezterminowo) oraz w niewielkim zakresie dotyczą sędziów Trybunału Stanu, którzy pełnią te funkcje niezawodowo, jako że Trybunał Stanu orzeka tylko w przypadku potrzeby zwołania go i sędziami, wybieranymi również na kadencje, są prawnicy wykonujący inne zawody.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/S%C4%99dzia